چربی‌سوزی با تمرینات صبحگاهی ناشتا
ورزش قبل از صبحانه، به‌خصوص تمرینات هوازی، می‌تواند سوخت‌وساز بدن را تا چند ساعت افزایش دهد. بدن در این حالت انرژی خود را بیشتر از چربی ذخیره‌شده تأمین می‌کند، چون سطح انسولین پایین است. اگر به‌دنبال لاغری سریع هستید، این زمان انتخاب مناسبی است. تمرین در حالت ناشتا همچنین باعث بهبود حساسیت انسولینی می‌شود. لازم است شدت تمرین متوسط باشد تا از افت قند جلوگیری شود. بعد از تمرین می‌توانید یک صبحانه سبک و پروتئینی میل کنید. انجام منظم این تمرینات باعث شکل‌گیری عادت مفید در بدن می‌شود. البته باید به سطح انرژی شخصی هم توجه شود تا فشار مضاعف وارد نشود.

اثر تمرین بعد از ظهر بر توان بدنی
تمرین در بعد از ظهر برای افرادی که صبح‌ها انرژی کمی دارند، گزینه مناسبی است. دمای بدن در این زمان بیشتر است و عضلات راحت‌تر گرم می‌شوند. تمرین عصرگاهی به کاهش تنش‌های شغلی و ذهنی کمک می‌کند. سطح کورتیزول نیز کمتر است، که به مدیریت بهتر وزن و استرس کمک می‌کند. در این زمان، فرد می‌تواند تمرینات مقاومتی و ترکیبی با شدت بالا انجام دهد. چنین تمریناتی باعث کالری‌سوزی بیشتر بعد از تمرین می‌شود. البته باید حداقل ۲ ساعت بین تمرین و خواب فاصله باشد. کسانی که عصر تمرین می‌کنند معمولاً خواب بهتری هم دارند که خودش در روند کاهش وزن موثر است.

شب‌هنگام و ورزش سبک برای خواب بهتر
اگر زمان کافی برای ورزش صبح یا عصر ندارید، می‌توانید تمرینات سبک را در شب انجام دهید. حرکات کششی یا یوگا در شب باعث آرامش و کاهش استرس روز می‌شود. استرس کمتر معادل است با ذخیره کمتر چربی در بدن. همچنین ورزش سبک در شب می‌تواند به تنظیم خواب کمک کند. خواب خوب با کنترل هورمون‌های گرسنگی ارتباط دارد. تمرینات شدید در این زمان توصیه نمی‌شود چون ممکن است ریتم خواب را مختل کند. اما حرکات آرام و مداوم کمک زیادی به تناسب اندام می‌کنند. اگر فرد شب‌ها فعالیت فیزیکی نداشته باشد، متابولیسم کاهش می‌یابد. بنابراین بهتر است از زمان شب برای حداقل ۲۰ دقیقه حرکت استفاده شود.

اهمیت ریتم شبانه‌روزی در لاغری
ساعت بیولوژیکی بدن یا ریتم شبانه‌روزی نقش مهمی در چگونگی واکنش بدن به ورزش دارد. صبح‌ها سطح کورتیزول بالا است و انرژی اولیه بدن در جریان است. این موضوع برای تمرینات هوازی مفید است. در عصر، سطح تستوسترون و آدرنالین افزایش می‌یابد و بدن آماده فعالیت‌های قدرتی است. اگر زمان تمرین با ریتم بیولوژیکی بدن هماهنگ نباشد، اثربخشی آن کم می‌شود. برخی افراد به‌طور ژنتیکی صبح‌گرا یا شب‌گرا هستند و این باید در برنامه تمرینی در نظر گرفته شود. انتخاب نادرست زمان تمرین می‌تواند منجر به خستگی یا حتی توقف کاهش وزن شود. هماهنگی بین زمان تمرین و ریتم بدن به افزایش نتیجه کمک می‌کند.

روان‌شناسی زمان ورزش و استمرار
زمانی که فرد با آن احساس راحتی بیشتری دارد، انگیزه‌اش برای ادامه دادن تمرین بالاتر است. اگر شخصی از تمرین صبحگاهی لذت نمی‌برد، نباید خود را مجبور کند. چون در این صورت احتمال رها کردن برنامه بالا می‌رود. کسانی که تمرین عصرگاهی را ترجیح می‌دهند، معمولاً آن را بخشی از فرایند آرامش روزانه می‌دانند. استمرار در ورزش مهم‌تر از شدت یا زمان تمرین است. وقتی کسی با زمان تمرینش احساس خوبی دارد، سریع‌تر نتیجه می‌گیرد. رضایت روانی از زمان تمرین باعث ترشح اندورفین و افزایش انگیزه می‌شود. به همین دلیل در کنار فاکتورهای فیزیکی، احساس ذهنی نسبت به زمان تمرین نیز باید جدی گرفته شود.